مداد سیاه
مداد ابزاری برای نوشتن، طراحی و نقاشی است و در انواع گوناگونی وجود دارد. در زبان فارسی، مداد به معنای مرکّب تحریر بوده و در متون کهن نیز همین معنا را می‌دهد. بخش خارجی مدادها معمولاً از چوب یا کاغذ ساخته شده می‌شود و درون آن مغزیِ مداد که بخش استوانه‌ای شکل و باریکی است قرار می‌گیرد. این مغزی از ماده سیاهی به نام گرافیت یا مواد رنگی به همراه ترکیبات دیگر تشکیل می‌شود. طول مداد به صورت متعارف معمولاً ۱۷٫۵ سانتی‌متر است و بدنهٔ آن از چوب نوعی درخت سرو ساخته می‌شود.
مدادتراش، مدادپاک‌کن و کاغذ از دیگر نوشت‌افزارهایی هستند که همراه با مداد استفاده می‌شوند
تاریخچه
اولین مدادها از جنس سرب بودند و وقتی از آن‌ها بر روی کاغذ استفاده می‌شد اثر خاکستری به جا می‌گذاشت. در سال‌های ۱۵۰۰ میلادی بود که معادن گرافیت در منطقهٔ گری ناتز شهر کامبریا در انگلستان کشف شد.
دولت انگلستان به خاطر کاربرد گرافیت در توپ‌های جنگی از این معادن بهره‌برداری می‌کرد. اما مردم منطقه از گرافیت برای علامت‌زدن قایق‌هایشان بهره می‌بردند که همین مسئله باعث قاچاق آن به عنوان جسمی برای علامت‌زدن شد.
در سال ۱۵۶۰ میلادی یک زن و شوهر ایتالیایی با قرار دادن یک تکه گرافیت میان دو تکه چوب سرو اولین مداد به شکل امروزی را اختراع کردند. پس از ابتکار خانواده ایتالیایی در قرار دادن گرافیت میان چوب این اندکی تغییر به عنوان ایده اصلی طراحی مداد به کار گرفته شده‌است. با این حال، برخی بر این باورند که سازندهٔ این ابزار فردی آمریکایی به‌نام جوزف پریستلی می‌باشد
مداد سیاه
مغزیِ مداد سیاه یا مداد گرافیتی از جنس گرافیت است. مداد گرافیت از نظر نرمی و سختی بسته به ناخالصی و رس درجه‌بندی گسترده‌ای دارد
نرمی و سختی مداد
مغز مداد به طور عمده از گرافیت تشکیل شده‌است. مغرهای مدادی که در مداد به کار می‌روند، بسته به میزان خاک رسی که با آن‌ها ترکیب می‌شود، دارای سختی متفاوتی هستند؛ مداد سخت، نمره ۴، خطوط بسیار کم‌رنگ، و مداد نرم‌تر، نمره ۱، خطوط پررنگی روی کاغذ ایجاد کند، هر چه میزان خاک رس ترکیبی با گرافیت مغز مداد بیشتر باشد، مداد سخت‌تر است.
